Son zamanlarda en çok üzerinde durduğum konu bu. Finansal olarak kendime bazı hedefler koydum ve bu hedefler dahilinde planlar yapıp, ara ara da bu hedeflere olan uzaklığımı değerlendirmeye başladım. Bu şekilde hayata karşı daha motive olduğumu söyleyebilirim. Burada hedeflerimi şimdilik net olarak yazmayacağım ama neler yaptığımı ve hayatımdaki dengeyi kurma çabalarımı buraya kaydedeceğim.
İlk olarak belirli bir birikime ulaşana kadar aynı tempoda çalışmaya devam etmek hedefi koydum kendime. Fakat buna çok fazla odaklanıp hayatımdaki diğer şeyleri boşlamak da istemiyorum. Bu hedef üzerinde çalışırken hayattan da biraz daha zevk almak, biraz daha içine girmek istiyorum. Çünkü benim yapım, önümde odaklandığım bir iş varsa onu bitirmek ve onu bitirene kadar da diğer şeyleri ikinci plana atmak şeklinde. Bu zamana kadar işimi hep ön plana koydum, hep kendi özgürlüğümden ve yaşamımdan feragat ettim. Zor yerlerde çalıştım, sosyal olanakların olmadığı ve bazen hayatın sürekli böyle devam edeceği düşüncesi de çok ağır geldi bana. Çok fazla bunaldığım durumlarda kendime başka bir çıkış yolu buldum. Ama sonra yine benzer bir düzenin içine girdim, sadece mekan değiştirdim. Arada motoru soğuttum bir süre. Ama tam olarak değişiklik yapamadım hayatımda. Bunu nasıl yapacağımı da bilemedim. Biraz daha akıntı nereye giderse oraya doğru bıraktım kendimi.
İş hayatına yeni başladığımda çok fazla zamanımı, eforumu, enerjimi iş için harcıyordum ama yine de işte her şey yolunda gitmiyordu. Ne kadar çabalasam da, mesai de yapsam gece yarılarına kadar.. En ufak bir yanlışta azar yediğim, sürekli strese girdiğim bir döngünün içindeydim. Biraz da elim mahkum diye düşünmüştüm o zaman. Çünkü tecrübem azdı. Karşı tarafın beklentileri benden yüksekti. Ben hep kendimde buldum hatayı. Karşı taraftan gelen her şeyi doğru olarak kabul ettim. Karşı tarafın problemlerini, iç sıkıntılarını bana yansıttığı bir ortamın içindeydim. Hepsini bir şekilde tolere etmeye çalıştım. Az çalışıyormuş gibi, bir şeyleri eksik yapıyormuş gibi daha da çok yüklendim kendime. Hep kendimi suçlu bulduğum, kendimde suçu aradığım, karşı tarafı hep haklı çıkarmaya çalıştığım bir hayat ve bunun sonucunda da kendimi yıpratmam, stres ve anksiyeteyi yaşamam. Bunu değiştirmem için de algılarımda ve düşüncelerimde değişiklik ve farklı bir yönlendirme yapmam gerekti. Karşıdan gelen her tepkide ben hatalıymışım gibi kabul etmenin yanlış olduğunu öğrendim.
Ayrıca bir iş değişikliği yapacağım zaman, beraber çalıştığım insanları yarı yolda bırakacağım ve onları üzeceğim hissi ile de daha iyi şartlardaki yeni bir işi kabul etmediğim zamanlar oldu. Burada profesyonellikten çok, duygularımın ağır bastığı ve bu nedenle de kendim için daha iyi olacak seçimleri başka insanlara tercih ettiğim zamanlar oldu. İşte maddiyat düşündüğüm en son konuydu. Ben işimde çok çalıştıkça ve işimi iyi şekilde yaptıkça maaşımın da kendiliğinden iyileşeceğini düşündüm hep. Bu da yanıldığım konulardan biri oldu. Sen istemedikçe karşı tarafın hakettiğini vermediği, adalet kavramının insanların pek umrunda olmadığını öğrendim. Ayrıca benim kendimi yıpratıp bazı işleri daha kısa sürede tamamlamamın ve problemleri üstümdeki yöneticiye aktarmadan sürekli kendimin çözmeye çalışmasının da doğru bir yaklaşım olmadığını, yaptığı işi abartana, daha çok reklam yapana, şikayet edene daha çok değer verildiğini gördüm.
Çalıştığım işin zamanımın ve enerjimin büyük bir kısmını harcadığı, yeni şeyler denemek ve öğrenmek için gerekli zamanı ve enerjiyi bir türlü bulamadığım için, içinde bulunduğum düzeni değiştirmek istiyorum. Bunu değiştirmek için de tabi bazı aksiyonlar almam gerekiyor. Bunlar için de maddi anlamda kendimi güvende hissetmem gerekiyor ki daha radikal kararlar alabileyim. Şu an teker döndükçe mevcut işimde çalışmaya devam etmek ve bir yandan da elimden geldiği kadar yeni şeyler denemek istiyorum. Eğer hareket etmeyi bırakırsam tekrardan harekete geçmek için gerekli enerjiyi bulamamaktan ve boşluğa düşmekten de korkuyorum. Bu ikilemlerin arasında somut olarak koyduğum hedeflere odaklanıp, kendime fazla yüklenmeden ve yıpratmadan, hedefimden sapmadan ilerlemek ve bu hedeflere ulaşmaya çalışırken çıktığım yolculuktan zevk almaya çalışıyorum. Sadece sonuç odaklı düşünüp onu gerçekleştirene kadar kendimi bunaltmamak ve hedefe yaklaştıkça da sonrasındaki hayata kendimi tamamen hazırlamak ve yumuşak bir geçiş yapmak planım var. Bir sonraki yazıda da harcama alışlanlıklarımdan bahsedip finansal anlamda aldığım aksiyonları ele alacağım.
10YılSonraBen 
Yorum bırakın